Een poosje geleden was ik een een beetje verdrietig. Nou ja, eigenlijk wel een heleboel. Ik had namelijk mijn rapport gekregen en dat was niet zo goed. Mijn moeder zei dat ik met dit rapport straks niet naar die school kan, waar ik zo graag naar toe wil. Toen moest ik eerst heel hard huilen en daarna zijn we samen alles van het rapport gaan lezen.

Alle regels hebben we bekeken en toen heeft ze me uitgelegd wat het allemaal betekent. Ik wist eigenlijk helemaal niet dat de lesjes die we op school doen weer in mijn rapport terecht komen. Dat heeft nooit iemand gezegd!

Bij woordenschat bijvoorbeeld, moeten we spreekwoorden opzoeken in een woordenboek. Daar vind ik niks aan, dus toen heb ik die lesjes snel zonder woordenboek gemaakt. En bij begrijpend lezen moet je een stukje tekst lezen en dan vragen beantwoorden die over de tekst gaan. Maar die verhaaltjes zijn zo stom, die sla ik altijd over. Omdat de antwoorden dan niet goed zijn, denkt de juf dat ik het niet kan, maar eigenlijk doe ik het gewoon niet.

Nu mijn moeder heeft uitgelegd hoe dat werkt met die lesjes op school en mijn rapport, let ik beter op. Als ik die lesjes moet doen, sla ik bijvoorbeeld het lezen niet over. Want ik wil wel heel graag naar die leuke school!

En weet je wat? Vorige week zei de juf tegen mijn moeder, dat het haar was opgevallen dat ik de laatste tijd zo goed werk in de klas!

Weet jij eigenlijk wel waarom je die lesjes moet maken?