Er was eens … een meisje. Ze leefde in een klein huisje ergens in het midden van het land. Ze was leuk en slim, hield van gezelligheid en maakte makkelijk vriendjes. Als ze over haar belevenissen wilde vertellen stroomde vaak de woorden als een waterval uit haar mond. School vond ze niet zo leuk, want het was best moeilijk wat je daar allemaal moest doen. Hierdoor kwam ze af en toe in de verdrukking en was ze soms onzeker.

Zoals ieder kind kon ze uren spelen. Buiten of binnen, met vriendjes of alleen, het maakte eigenlijk allemaal niet uit.

Op een mooie dag maakte ze een tekening van een knuffel. Die tekening nam ze mee naar haar oma. ‘Oma’, zei ze, ‘dit is Ziep, gaan wij die samen maken?’ En oma zei ‘Natuurlijk, lieve kind’. Ze gingen samen op zoek naar stof en garen en samen maakten zij Ziep.

Vanaf dat moment deed Ziep mee in haar spel en ’s avonds sliep ze met haar knuffel in haar armen. Iedere avond kwam haar moeder haar ’s avonds nog een kus geven en regelmatig vond ze het meisje slapend met haar hoofd op Ziep.

Het meisje was dolgelukkig met haar Ziep en bedacht hoe mooi de wereld zou zijn als iedereen een eigen Ziep had.

Wat het meisje niet wist, was dat Ziep steeds meer karakter kreeg. Net als het meisje was Ziep bijna altijd vrolijk, soms een beetje ondeugend (zo zette Ziep bijvoorbeeld een extra ‘z’ voor zijn naam) en maakte zZiep makkelijk vriendjes. Ook zZiep vond het op school niet altijd makkelijk en toch was zZiep, net als het meisje, ontzettend slim!
Want zZiep staat symbool voor alle mensen, kinderen én volwassenen, die wel kunnen leren, maar niet de manier hebben gevonden die voor hen werkt. Een manier die hen in staat stelt wel te leren en gebruik te maken van de talenten die zij hebben.

Hoe zou het zijn als je zZiep overal tegen zou komen?

Samen met zZiep ontdekte het meisje dat ze het alfabet in haar hoofd kon zetten en woorden kon opslaan. Weldra ging het lezen een stuk beter! Ook voor de tafels wist ze in haar hoofd een plekje te maken en tot haar eigen verbazing floepten de antwoorden op de sommen zomaar uit haar hoofd! Doordat het werken op school haar beter af ging, werd school weer leuk en kreeg het meisje haar zelfvertrouwen terug.

Het meisje en zZiep riepen ‘Als ik het kan, kan jij het ook!’

Mensen als zZiep zijn mooie mensen, die de wereld een andere kleur geven.